Dwuspektralna głowica samonaprowadzająca, czyli przednia część pocisku rakietowego, wyposażona jest w detektory promieniowania, które umożliwiają naprowadzenie rakiety na cel. Czujniki te pracują w dwóch różnych pasmach widmowych podczerwieni. Dzięki temu głowica odróżnia rzeczywiste cele, czyli samoloty, helikoptery lub drony, od tzw. pułapek termicznych – m.in. flar wystrzeliwanych przez samolot, aby zmylić przeciwnika.

Głowica naprowadza pocisk rakietowy na promieniowanie termiczne. Sygnał cieplny odbierany jest poprzez dwa różne detektory. Jeden z nich pracuje w paśmie bliskiej (1,5–2,5 μm), drugi zaś w paśmie średniej podczerwieni (3–5 μm). To pozwala selekcjonować pułapki termiczne, ponieważ lecący samolot jest chłodniejszy niż niewielka flara, która musi palić się bardzo gorąco. Widmo promieniowania flary jest w paśmie bliskiej podczerwieni, zaś silnik samolotu generuje promieniowanie w paśmie średniej podczerwieni. Dwupasmowy układ detekcji pozwala odróżnić promieniowanie flary od tego, jakie generuje samolot. Dzięki temu inteligentna rakieta naprowadza się sama na właściwy cel. Głowica autonomicznie, poprzez układ elektroniczny, porównuje i wypracowuje sobie taki sygnał na stery, żeby naprowadzić się na to, co działa w średniej podczerwieni, a nie na fałszywy cel w bliskiej. Taka selekcja pozwala rakiecie trafić w cel z prawdopodobieństwem powyżej 70%.

Głowica samonaprowadzająca jest ponadto wyposażona w chłodzenie kriogeniczne oraz żyroskop. Została ona zastosowana w przenośnych przeciwlotniczych zestawach rakietowych GROM i PIORUN. Są to rakietowe zestawy przeciwlotnicze bardzo krótkiego zasięgu typu MANPADS (ang. man-portable air-defence system).